www.wiezaexusa.fora.pl

Lamarath

Front Pierwszy – Calypso
Głównym celem zdobycia Calypso – Świętego Miasta było zminimalizowanie znaczenia kościoła, który w owych czasach był najpotężniejszą siła na arenie polityczno-społecznej. Mimo autonomii wszystkich państw na kontynencie, w praktyce to kościół ustalał prawa i obowiązki ludzi. Tuż przed główną ofensywą, jeden ze stronników przyszłego cesarza wpłynął na Wielkiego Patriarchę, aby ten dał Żelazne Listy trzem czarnoksiężnikom. Było to nie do pomyślenia, jako że w tamtych czasach wszyscy czarnoksiężnicy byli ogłoszeni (przez Boską Proklamację) heretykami i zaciekle ścigani przez Wielką Inkwizycję. Przyznanie Żelaznych Listów dało wspomnianym czarnoksiężnikom wolną rękę, ale, co najważniejsze, wprowadziło w szeregi kościoła zwątpienie, które w wyniku późniejszych wydarzeń doprowadziło do rozłamu. Do schizmy doszło także na poziomie niebiańskim, jako że część bogów dostrzegła szanse na zwiększenie swoich wpływów, po wprowadzeniu nowego porządku (jaki był głównym celem stronników przyszłego cesarza). Inna grupa bogów wykorzystała rodzącą się rewolucję do wprowadzenia ludzkości na wyższy poziom duchowej świadomości. Tak czy inaczej niespójność dążeń doprowadziła do konfliktów, na których najczęściej cierpieli niewinni i nieświadomi niczego śmiertelnicy. Najbardziej pamiętnym tego typu konfliktem było spotkanie Xaggara – Boga Wojny, Zwycięstwa i Stali ze swoim wielkim kapłanem – Dramazzinem. Po długiej konwersacji Dramazzin ogłosił, że nie może pozwolić Xaggarowi, by ten przeszkodził mu w przydzielonym zadaniu i wyzwał go na pojedynek, mimo iż był świadomy swojej przegranej. Kiedy zaczęła się walka stała się rzecz nieoczekiwana. Ze wszystkich stron przybyły, praktycznie w tym samym czasie, armie – mniejsze i większe – dowodzone przez byłych podwładnych Dramazzina z czasów Wojen z Mutantami. Żołnierze widząc co się dzieje, pomimo lęku jaki budził w ich sercach obraz walczącego boga, któremu służyli przez całe swoje życie, poparli swojego dawnego dowódcę. W sumie zebrało się prawie sto tysięcy żołnierzy, którzy wyrzekli się wiary w Xaggara popierając Dramazzina. Bóg, będąc pod wrażeniem potężnego wpływu swojego kapłana, darował mu życie i pozwolił wykonać zadanie, które i tak nie było już w stanie zatrzymać machiny chaosu jaką rozpętali stronnicy Ilu. Rzekł też wtedy jedno zdanie, które zmieniło życie wielkiego kapłana: „Od teraz będzie dwóch bogów wojny...” Dramazzin ze swoją armią wrócił do Calypso, na tydzień przed tym jak pod murami miasta pojawiła się Armia Hennara – Głównodowodzącego Ofensywą Imperialną na południowym wschodzie. Hennar posiadał jeden z Kręgów Cesarskich dających mu władzę przywracania do życia poległych żołnierzy. Walka była zacięta i krwawa. Stu tysięczna armia Dramazzina broniła miasta z błogosławieństwem swojego nowego boga wojny, gdy on sam osobiście objął straż przy nowo wybranym Wielkim Patriarsze, którego śmierć stanowiła by zwycięstwo Armii Hennara. Mimo wysokich umiejętności żołnierze Dramazzina nie byli w stanie zatrzymać, praktycznie nieśmiertelnych wojowników Imperium. Nawet włączenie do walki kościelnego Legionu Nieśmiertelnych nie przechyliła szali zwycięstwa. Po dwóch miesiącach wojownicy Hennara sforsowali bramę miasta i wtargnęli do środka, kierując się do Wielkiej Katedry. W tym momencie po drugiej stronie kontynentu, na szczycie Inwersyjnej Wieży Exusa zapłonął biały ogień i chwilę po tym, w Calypso otworzyły się wrota piekieł uwalniając kilkadziesiąt demonów pod sztandarem Rady Trzynastu, które rozpoczęły krwawą odsiecz Calypso, wypełniając przysięgę złożoną przed wiekami władczyni Miasta (wtedy Calypso nie było bynajmniej świętym miastem). Pożerając duszę żołnierzy uniemożliwiły Hennarowi przywracanie poległych do życia. Dowódca armii Imperium uciekł z pola bitwy zostawiając swoich żołnierzy na pastwę losu, a Dramazzin po tym jak odparł atak na wielką katedrę, pozostał w mieście pomagając w jego odbudowie i służąc radami Wielkiemu Patriarsze. Pomoc demonów, istot z którymi kościół walczył zaciekle przez wiele tysiącleci zostawiła głęboką ranę na dumie i duszy służących bogom i kościołowi. Jak do tej pory nie było kolejnego ataku na Calypso, jedynie odwiedziny emisariuszy z przeprosinami. Można więc sądzić, że Ilu przemyślał sprawę i doszedł do wniosku, że więcej zyska mając po swojej stronie Kościół.